Over Talen
Mijn taalverhaal
Als iemand die in Nederland geboren is, zou je denken dat ik eerst Nederlands heb geleerd. Grappig genoeg was dat niet zo. Engels was eigenlijk de eerste taal die ik sprak. Mijn ouders zetten vaak Engelse programma's op tv, en hoewel ze onderling Urdu spraken, praatten ze niet veel met mij. Daardoor leerde ik eerst Engels, daarna Urdu, en pas als laatste Nederlands. Toen ik jonger was, leerde ik ook lezen en schrijven in het Hindi, maar dat ben ik intussen weer vergeten. Thuis praten we meestal Nederlands, behalve als ik met mijn vader spreek, dan gebruiken we Urdu. In Urdu ben ik wel niet zo zeer goed in, simpele zinnen lukken wel maar complexe niet. Als ik iets complex probeer uit te leggen aan mijn vader, dan zegt hij meestal om te stoppen en het gewoon in nederlands te doen want hij kan er niet uit.
Na zes jaar verhuisden we naar België. Het schoolsysteem was hier wat anders, maar ik raakte er snel aan gewend. Tot in het vijfde leerjaar plots Frans op het programma stond, een taal waar ik tot op vandaag nog steeds bang van ben. Ik heb er altijd moeite mee gehad, misschien omdat ik een zwakke basis had, of gewoon omdat ik er geen zin in had. Wat de reden ook is, ik ben er nog steeds niet goed in.
In het eerste middelbaar werd de situatie nog wat moeilijker. De leerkracht mocht me niet, en dat liet ze duidelijk merken. Ze zocht me vaak uit om opmerkingen te geven. Een moment die ik waarschijnelijk nooit zal vergeten is wanneer ze naar mij keek terwijl ik aan het nadenken was, en dacht dat ik niet had geleerd. Dus ze kwam naar mij toe en zei "Het is niet mijn probleem dat jij niet leerde". Ik was wel een beetje boos na die opmerking maar toen kwam corona, en was dat schooljaar al weer snel voorbij. Maar de problemen met Frans zijn in de verdere jaren gebleven. Zo hadden wij in het 3rde leerjaar een wekelijkse presentatie, elke keer dat ik gekozen werd ging mijn hartslag zo hoog dat ik me misselijk voelde.
Hoewel ik Frans nog steeds haat, wil ik er nu wel meer moeite voor doen. Niet om betere cijfers te halen, maar gewoon om de taal beter te begrijpen. Andere talen interesseren me ook veel, vooral talen die geen Latijns alfabet gebruiken. Die zien er veel interessanter uit dan de meeste Europese talen. Spaans spreekt me ook wel eens aan, vooral omdat ik veel mensen ken die het spreken. Mijn relatie met taal over de jaren hetzelfde geweest, gewoon een middel om mee te communiceren. Ik heb het niet als meer dan dat beschouwd, en zal dat waarschijnelijk ook nooit zijn.
De kikker in de pot: waarom klimaatverandering nu actie vraagt
Het was de zomer van 2022. De eerste week van augustus stond het nieuws bol met weermeldingen. Het zou heel warm worden deze week, met een hoogtepunt van 35 graden op zaterdag. Als een nieuwsgierige jongere besloot ik naar buiten te gaan op zaterdag, natuurlijk in een jas. Om te ervaren hoe warm 35 graden eigenlijk is. Tot mijn verbazing vond ik het niet echt warm, niet warm genoeg om het 35 graden te noemen. Naarmate de jaren werden zo'n zeldzame warme weken minder en minder zeldzaam. Hoewel niet alle weken boven de 30 graden gaan, zijn ze nog steeds warmer vergeleken dan in de voorgaande jaren. Het is alsof wij kikkers zijn in een pot water, waar de temperatuur langzaam stijgt maar wij er niks van merken. Klimaatverandering is geen verre dreiging maar een dwingende uitdaging van vandaag. Hittegolven, bosbranden en extreme weeromstandigheden laten geen twijfel bestaan over de urgentie van duurzaam handelen. Maar de echte vraag is: hoe kunnen wij de transitie naar duurzaamheid sneller en economisch aantrekkelijker maken.
De afgelopen jaren hebben we steeds vaker te maken gehad met extreme weeromstandigheden die ons dwingen na te denken over ons gedrag en de gevolgen ervan. We kunnen niet langer wachten op 'de juiste tijd' voor verandering. De wereld staat voor een enorme uitdaging en de oplossingen zijn gelukkig binnen handbereik. Investeren in duurzame energiebronnen zoals zonne- en windenergie zijn niet alleen noodzakelijk, maar ook financieel haalbaar. De technologische vooruitgang heeft de kosten voor zonne- en windenergie drastisch verlaagd. Wat ooit duur en onbetaalbaar werd gezien, is nu goedkoper dan ooit. De weg naar een duurzame toekomst vereist ook een herstructuring van onze economie. We moeten niet alleen investeren in nieuwe technologieën, maar ook in de infrastructuur die ze ondersteund. Zo moeten er laadpalen voor elektrische voertuigen worden gemaakt, innovatieve netwerken voor energieverdeling en betere isolatie voor onze woning zijn allemaal cruciaal voor het succes van deze herstructuring. Een zeer belangrijke factor in deze transitie is het verlagen van de kosten. Banken en investeerders moeten worden aangemoedigd om te investeren in duurzame projecten door middel van verschillende methodes. Zo kunnen we bijvoorbeeld de kosten voor leningen en investeringen verlagen, om het meer aantrekkelijker te maken om te investeren in deze duurzame projecten en zo de transitie te versnellen. Dit geld ook natuurlijk voor individuelen, zoals jij en ik. Als we bijvoorbeeld burgers de mogelijkheid geven om hun spaargeld te investeren in verschillende duurzame projecten, dan zullen ze niet alleen bijdragen aan een betere toekomst maar ook profiteren van de winst ervan.
De veranderende klimaatomstandigheden vragen om een snelle en doordachte aanpak. Het is niet langer een keuze, maar een noodzaak. We hebben geen tijd meer om achterover te leunen en af te wachten. De toekomst van ons, onze kinderen en het planeet hangt af van nu. Laten we deze kans grijpen, om samen een duurzame en bloeiende toekomst op te bouwen. De kikkers in de pot moeten nu springen en de hitte stoppen, voordat het te laat is. Alleen samen kunnen we deze uitdaging aangaan en een betere wereld creëren