Het begon natuurlijk waar alles begint, je geboorte. Mijn eerste woorden waren waarschijnelijk de typische "mama" of "papa", maar van kleins af aan was ik geintereseerd in boeken. Toch magisch zo'n dingen, papier die van alles kan bevatten, van wetenschappelijke onderzoeken tot een compleet ander wereld. Lezen kon al vrij snel, en deed ik ook vaak. Elke nacht bleef ik extra lang wakker om te lezen, van Geronimo Stilton tot Het verhaal van de Profeten tot het leven van een loser. Zolang ik het kon lezen vond ik het interresant. Naarmate ik ouder werd, werd mijn smaak in boeken ook meer verfijnd. Ik vond het leuker om boeken te lezen die een beetje donkerder waren, liefst met magie of iets paranomaal. Het was even zoeken maar ik vond uiteindelijk wel een reeks, geschreven door Darren Shan. De Demonata boeken, een reeks boeken die ik te vaak heb gelezen. Mijn moeder vond dit niet leuk met al die demonen en zwarte magie. Ze liet me het lezen op voorwaarde dat ik het maar 1 keer las. Ik ging akkoord maar deed dat natuurlijk niet. Ik las ze waar ik ook kon: op de tram, tijdens het eten, in mijn bed. Echt verslaafd was ik. Natuurlijk keek ik ook veel films in die tijd, meestal bollywood of hollywood. Nederlandse films vond ik echt niks, mijn ouders ook. Bollywood films waren wel het leukste vond ik, veel muziek en grapjes. Een favoriet van mij is een comedy film genaamd Chennai Express, een film waarbij Sharukh Khan de verkeerde persoon helpt en met haar familie moet afrekenen. Hollywood films waren meestal spannend, we (her)keken vaak Mission impossible en White House Down.

Nu is dat niet meer, hoewel ik nog soms lees, is dat meer voor school dan plezier. Films kijken doe ik ook niet meer zo vaak, simpelweg omdat ik niet meer zo lang kan stilzitten. Het lezen doe ik minder hoogst waarschijnelijk doordat ik een telefoon nu heb en je daarop gewoon alles kan zien en horen. Wel is lezen nog belangerijk voor mij. Soms probeer ik wel om te lezen maar vaak lukt dat niet maar het is de poging dat telt. Ik heb wel veel interesse in klassiekers zoals Wuthering Heights en wil ze wel eens proberen maar ze lezen echt van een andere tijd wat het wat moeilijker maakt. Soms lees ik wel eens om even te ontsnappen aan het dagelijks leven en het gedoe dat het mee zich brengt, maar meestal realiseer ik dan dat ik niet voorbereid ben voor morgen en stop ik snel. Muziek luister ik vaker nu dan vroeger. Ik hou er niet zo veel van, zeker als er gezongen wordt. Ik luister er naar meestal om te focusen, als een soort white noise.