Mijn literaire landschap
Over de verhalen die ik ervaren heb...
Mijn band met literatuur is begonnen met de magie die verhalen met zich meebrengen, de kracht om je even te laten ontsnappen aan deze wereld. Elk boek dat ik open, is een doorgang naar een andere wereld vol eindeloze mogelijkheden. Het is gewoon magisch.
Khushwant Singh
Khushwant Singh (1915–2014) was een van de meest invloedrijke schrijvers en journalisten van India. Hij stond bekend om zijn scherpe pen, zijn droge humor en zijn moed om over gevoelige onderwerpen te praten. Naast zijn literaire werk was hij ook advocaat, parlementslid en redacteur van belangerijke kranten en tijdschriften. Voor mij is hij belangrijk omdat hij in zijn werk altijd op zoek ging naar de waarheid, hoe erg het ook is.
Een van zijn bekendste en meest aangrijpende boeken is Train to Pakistan (1956). In dit boek beschrijft Singh de gevolgen van de opdeling van India en Pakistan in 1947 aan de hand van het leven in een klein grensdorp, Mano Majra. In plaats van politieke analyses kiest hij voor een intiem en menselijk perspectief: hoe gewone mensen, die ooit vreedzaam samenleefden, in een spiraal van haat en geweld terechtkomen. Het is een verhaal over verlies, liefde en hoop, dat tot op vandaag relevant blijft. Ik vind dat iedereen dit boek zou moeten lezen om te weten hoe erg de splitsing tussen Pakistan en India nou echt was op een persoonlijk niveau.
Mijn top 3 boeken
Hex speelt zich af in een Nederlands stadje dat al jaren geteisterd wordt door een oude heks met dichtgenaaide ogen en mond. Ze loopt gewoon tussen de bewoners door, alsof ze er altijd geweest is en er niks ongewoon is. Hoewel de bewoners haar aanwezigheid onder controle weten te houden met technologie en strikte regels, loopt het helemaal mis wanneer een groep jongeren besluit de grenzen op te zoeken.
Ik vond Hex echt leuk om te lezen, vooral door de trage maar spannende opbouw. Je voelt hoe de heks iedereen op een andere manier beïnvloedt, en het was fascinerend om te zien hoe mensen proberen de rust te bewaren. Naar het einde toe breekt de hel letterlijk los. Het slot was misschien wat verwarrend en niet helemaal logisch, maar voor mij voegde het juist toe. De opbouw was het helemaal waard.
Dit is het eerste boek uit de Demonata-reeks van Darren Shan. Het verhaal draait om Grubbs Grady, die op een avond thuiskomt en ontdekt dat zijn hele familie op gruwelijke wijze is vermoord, in een kamer die er daarvoor nooit was. Hij wordt geadopteerd door zijn oom en ontdekt beetje bij beetje de demonische wereld die de waarheid verbergt.
Lord Loss is duistere boek vol met onverwachte wendingen. Het combineert horror met magie, en neemt je snel mee in de spanning. Voor mij was het één van de eerste boeken in een lange tijd die verslavend aanvoelden. Dit was ook het eerste boek dat ik las dat te maken had met demonen. Ik vond het een geweldige boek, het was gewelddadig en niet vergevend. Je zou het echt moeten lezen als demonen en magie je aantrekken.
Efter speelt zich af in een nabije toekomst waarin psychische aandoeningen niet meer serieus worden genomen, maar eerder als een soort trend of mode gezien worden. Het verhaal volgt verschillende mensen: een arts die nieuwe, onconventionele behandelingen probeert en een vrouw die worstelt met haar eigen identiteit en mentale problemen. Het boek laat zien hoe ingewikkeld het is om jezelf te vinden in een wereld die gek is geworden over wat 'normaal' is.
Het boek is een must-read als je houdt van dystopische boeken met een vleugje filosofie. Het is vrij bizar en soms moeilijk te volgen maar het houdt je vast en laat je niet los. Ik vond het een leuk boek om te lezen, het was iets anders dan ik gewoon was en was het duidelijk waard.
De boeken die ik dit schooljaar heb gelezen
Tijdens het schooljaar heb ik drie boeken gelezen: De blinde vlek van Jo Claes, Het zijn maar mensen van Joris Luyendijk en Wil van Jeroen Olyslaegers. Elk van deze romans was iets compleet anders dan de vorige. Hieronder geef ik per boek mijn mening in het kort, waarom ik het wel of niet sterk vond, en of ik het zou aanraden aan andere lezers.
De waarheid is zelden zwart of wit. Meestal is ze een blinde vlek.
Ik vond 'De blinde vlek' van Jo Claes vond ik een leuke meeslepende misdaadroman. Het volgt hoofdinspecteur Thomas berg in zijn missie om een moord op te lossen. Ik vond dit boek een sterk boek wegens het structuur, het volgt degene die vermoord wordt en geeft context over wat die persoon deed samen met wat achtergrond informatie over hem. Op deze manier krijg je de informatie over de vermoorde persoon niet in een simpele oplijsting maar meer als een verhaal. De tweede reden waarom ik dit boek sterk vond is door de hoofdinspecteur zelf. Hij leidt een normaal leven, en vecht ook met dezelfde probleme van een gewone mens. Ik vond dat het verhaal hierdoor realistischer overkomt. Ik zou dit boek aanraden aan mensen die een houden van detective boeken met een trage opbouw.
Gij denkt dat ge weet wat ge zoudt gedaan hebben. Ge weet niks.
Wil van Jeroen Olyslaegers is een boek die een diepe indruk heeft achtergelaten op mij. Deze roman speelt zich af in Antwerpen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het vertelt het verhaal van Wilfried Wils, die terugkijkt op zijn leven en de keuzes die hij heeft gemaakt, of kon maken. Ik vond Wil een moreel complex boek, hij praat vaak over wat hij beter had kunnen doen en hoe hij vaak de foute keuzes maakte. Dit is ook de eerste reden waarom ik het boek mag, het is een moreel complexe boek en laat je zelf ook een beetje nadenken over je eigen keuzes. 'Wanneer had ik beter iets gedaan in plaats van niets?' zijn de type vragen die ik kreeg terwijl ik het zat te lezen. De tweede reden is dat het boek ook over een vrij turbelente periode gaat, toen Antwerpen overgenomen was door de duitsers in WOII. Het gaf het boek meer diepte en realistischer, hierdoor waren de keuzes die Wilfried maakte veel zwaarder dan als het in de hedendaagse tijd gebruikte. Ik zou dit boek aanraden aan lezers die houden van historische romans met een sterke morele ondertoon.
Het gaat er niet om wat er is gebeurd, het gaat erom hoe het op CNN komt.
Het zijn net mensen van Joris Luyendijk was voor mij een totaal nieuwe ervaring. Het voelde meer als een journalistiek verslag dan als een traditionele roman. Waarschijnlijk komt dat doordat het boek sterk leunt op de politieke realiteit van het Midden-Oosten. Luyendijk beschrijft zijn ervaringen als correspondent in verschillende landen zoals Egypte, Libanon en Irak, en legt uit hoe moeilijk het is om in die context correcte en volledige journalistiek te bedrijven. De eerste reden waarom het boek me aansprak was dat het boek je ogen opent voor de beperking van de media in conflictgebieden, en hoe moeilijk het juist is om een neutraal beeld te geven. De tweede reden waarom het boek me aansprak, is dat het je de invloed van beeldvorming en taalgebruik in de media laat zien. Luyendijk laat zien hoe woorden en beelden gemanipuleerd worden om een bepaald beeld van de overheid te ondersteunen. Ik zou dit boek aanraden aan lezers die geïnteresseerd zijn in journalistiek en de complexe relatie tussen media en werkelijkheid.